Hoofd, schouder, knie en teen

Wat heeft het verschrikkelijk geregend in Malino. Het hield maar niet op. Gisteravond hebben een potje scrabble gedaan en de laatste wodka opgemaakt. Heerlijk om onbedaarlijk de slappe lach te krijgen. Ook wij hielden het niet droog. Het begon nog verschrikkelijk te flitsen en te donderen. En de elektriciteit viel steeds uit. We hebben alle drie onrustig geslapen.

Het had zo erg geregend dat het uitgestelde bezoek aan de waterval ook vandaag niet door ging. Te gevaarlijk om te klimmen en te klauteren. De weg naar Makassar viel ons nog mee. Wel veel water op de weg en plassen maar we konden goed doorrijden. Ongelooflijk wat voor dikke druppels hier vallen. Onze schoenen waren zo nat geworden dat ik de mijne vanochtend met de föhn heb geprobeerd droog te krijgen want anders moet ik vrijdag op mijn slippers in de trein.
We zijn door onze gids Adil uitgenodigd om bij hem thuis koffie te komen drinken. De laatste dagen was Andy onze gids en bleef Adil in Makassar. Het was ontzettend leuk om bij hem thuis te zijn. Zijn vrouw had heerlijke kruidencake gebakken. En dochter Sofie kwam net uit school maar was haar lunchbox vergeten. We gingen met haar moeder en Sofie naar school om de box te halen. Grote consternatie want daar kwamen opeens 3 Belanda’s op het schooltje. Volop handen schudden met juffen en kinderen. En selfies met iedereen. De kinderen dragen allemaal een schooluniform. Afhankelijk van de plaats waar je woont, verschilt het uniform. Vanaf je 7e moet je hier naar school. De vrouw van Adil liet ons een lokaal zien waar een extra klas was gemaakt. Met de financiële steun van Sulawesi Travel (de reisorganisatie van Adil) is dat mogelijk gemaakt. Ook schenken ze geld om ervoor te zorgen dat iedere klas straks een wc heeft. Nu zijn de sanitaire voorzieningen niet echt om over naar huis te schrijven. Nu zijn er 3 toiletten voor de 250 kinderen en de juffen. Ga je naar Sulawesi, dan raden we we https://www.sulawesi-travel.nl/ van harte aan! Alles top geregeld en Adil is enorm flexibel.

De kinderen en juffen spreken nagenoeg geen Engels. Dus zijn we maar liedjes gaan zingen. Met ‘Hoofd, schouders, knie en teen’ scoorden we hoge ogen en iedereen deed mee, erg grappig. De kinderen kennen de Indonesische versie dus dat maakte het makkelijk. Toen we weer naar het huis van Adil liepen, stonden er verkopers bij de school. Eentje maakte een soort poffertjes. En bij de andere kon je vissen kopen die in een plastic zakje aan de brommer hingen. Heel naar eigenlijk.
Als we weer in Nederland zijn, zullen we wat filmpjes van deze vakantie er nog op zetten. Dat lukt nu met de internetverbinding niet. Foto’s plaatsen is al een hele kunst.

We hebben afscheid genomen van Adil en zijn familie en rijden door met Andy en Emal naar een shopping mall. We zien Pizza Hut, Burger King, Body Shop en nog meer bekende winkels. In een soort V&D struinen we rond en kopen wat spulletjes. Nu wordt het een hele kunst om alles straks in de rugzak te krijgen want gaandeweg de vakantie is er steeds wat meer bijgekomen. We lopen nog wat rond in het centrum van Makassar en spenderen onze laatste ruppia’s. Net als de ervaring van neef Jos 2 jaar geleden, is het na de berg af bij Malino snel weer warm en vochtig en geen spatje regen meer. Nog een nachtje slapen in Indonesië en een nachtje in het vliegtuig en dan weer in onze eigen bedjes…